خاطرات من

خدمت به مردم  که لقلقه زبا ن خیلی  ها است، امروزه بازارش داغ است. افرادی از این حرف، سنگری ساخته و در این سنگر در پی تامین وحفظ منافع (نان، نام، مقام) شخصی خود هستند. البته با بیان این مطلب، هرگز در صدد نادیده گرفتن خدمات با اخلاص مردان خدا، به خلق خدا نیستیم. هرچند که آنان نیازی به قدرشناسی ما بندگان ندارند، زیرا مومنین تنها کسانی هستند که با خدا معامله کرده ودر راه حق از جان، مال و آبرو میگذرند   . پس برای خدمت به خلق خدا، بایستی انگیزه خدایی داشت تا مورد قبول درگاه باری تعالی گردد وگرنه در خیلی از موارد که خدمت به مردم، انگیزه اش غیرخدایی یعنی بمنظور ارضای خواهشهای نفسانی، اعم از زر و زور و تزویر و برای ((من))  بوده باشد، هر چند که روندِ کار خدمت به مردم در حال انجام، در جهت منافع مردم  هم باشد، زمانی که منافع فردی شخص را تامین نکند به دلیل از بین رفتن انگیزه مادی دلسرد شده و از ادامه دادن به آن کار(عمل خیر) منصرف خواهد شد. اگر کسی هم در صدد پیشرفت و ادامه آن عمل باشد، سد راه پیشرفت آن  خواهد شد. در این  طرز تفکر، دیگران هیچ حقی درمقابل حق او ندارند. او استفاده از هر وسیله ای را برای رسیدن به هدف خود، جایز میداند. با کسی دوستی نمیکند ، مگر آن دوست امتیاز جانی، مالی، جاه ومقامی داشته باشد تا در صورت لزوم در جهت منافع خودش بکار گیرد. کار، تحصیل، ازدواج، احسان، خدمت، وسایر را همه و همه بخاطر ارضای تمایلات و غرایزش انجام میدهد، دستِ دریافتنش دراز، ولی دادنش کوتاه است. حقوق دیگران برایش محترم نیست. رشوه میگیرد، دزدی میکند ،دروغگو و تنبل است  زیاد دستورمیدهد، بیشترنق میزند، همیشه از دیگران ناراضی است ، به زیردستان ستم میکند وبه ما فوق چاپلوسی. به دیگران سفره پهن نیمکند مگر برای بهره برداری و شکار. در سفره دیگران سیرنمیشود. ط‌ماع و دنیا پرست است. عبادتش ریا، نصیحتش تحقیر، تکریمش تمسخر، جانش را بگیر، ولی از او قرض درخوا ست مکن. در امانت خیانت میکند و تا به زور نخواهی حق دیگری را نمیدهد. هر الهی را به الله ترجیح میدهد. وکلام آ خر اینکه خود پرست است نه خدا پرست !!